Wauw, een volle maan op mijn verjaardag. En een volle maan op de verjaardag van mijn kleine meisje. Dat is wel een bijzonder jaar voor ons denk ik maar zo!
yule of kerstmis met je peuter?? of….
Ik hoor en zie op social media heel veel pagans worstelen met het dilemma wat nu te vieren. Yule is natuurlijk ‘ons’ feest. Maar kerstmis is het feest wat door de meeste vrienden en familie wordt gevierd. En wat doe je dan?? Sommige houden zich echt vast aan yule, andere gaan mee in kerstmis. En ik denk het grootste gedeelte probeert het te combineren. Want zeg nu zelf, we vieren met Yule toch dat we weer met vreugde het licht verwelkomen. En is dit nu ook niet het idee bij kerstmis??
Zelf worstel ik meer met het moment van vieren. Met de familie hebben we het kerstdiner, en de gezelligheid op 25 en 26 december. Maar yule valt niet op deze dagen.
Dit jaar wilde ik, nu mijn dochter wel de leeftijd krijgt dat ze actief bezig is en alles prachtig vindt, beide combineren door vanaf yule elke dag een activiteit te doen. Een beetje zoals advent aftelt naar de geboorte van jezus, zo wil ik deze dagen bewust het groeiende licht beleven, met liefde voor elkaar en de omgeving.
Er zijn heel wat tradities die overeenkomen. Zo heb ik het eerder al over de yuleboom/kerstboom gehad. Deze staat natuurlijk zo snel mogelijk na sinterklaas in ons huis.
Maar wat dan? Hieronder een paar suggesties. Ik kan er nog zoveel bedenken, maar niet alles is geschikt om met een peuter te doen. Dus laten we het voor nu even bij het onderstaande laten.
21 december:
“s morgens lekker vroeg opstaan om de zon te zien opkomen. Immers, vanaf nu zullen we steeds meer zontijd krijgen, en laten we de donkere tijd achter ons.
Extra lekker koken. Maak een waar yulediner! Alles mag, alles kan. Net als met een kerstdiner. Maar misschien eens goed om extra aandacht aan het milieu te besteden. Een keertje vegetarisch eten, of naar de natuurwinkel om je boodschappen te doen.
Dit keer valt yule op een doordeweekse dag, dan is het lastig. Maar is het niet heerlijk om met je kind aan de eettafel te zitten en te knutselen?! Ik geniet daar altijd zo ontzettend van. En dat kan ook met yule. Denk bv aan lekker kleien en gevonden takjes en eikeltjes erin steken. Of een waxinelichtjeshouder maken?
Leg de gemaakte knutsels onder de yuleboom, en ‘savonds lekker met een kopje thee en een schaaltje zelfgemaakte koekjes de zelfgemaakte cadeau’s aan elkaar geven (want papa en mama kunnen ook iets moois maken!)
Veel mensen vinden het ook fijn om een vuurtje te maken in de vuurkorf. We maken dan zelf dat licht in het donker. Maar met mijn peuter met vuur bezig zijn vind ik niet prettig. Een kaars aansteken, de lampjes in de boom. Ook dat zijn manieren om je kind het groeiende licht te laten zien.
22 december
Een wandeling maken in de natuur. Natuurlijk! Die moet ergens deze dagen ook gebeuren. Wij wonen in de stad, hebben een druk leven. Maar een frisse neus halen, dat moet iedere pagan ergens op deze dagen wel hebben gedaan. Verzamel samen met je kind mooie steentjes, takjes, blaadjes uit de natuur om op het altaar te leggen. Of misschien om eerst mee te knutselen voordat het op het altaar komt.
Wijs je kind om de kale takken, de vogeltjes die rondhupsen op zoek naar voedsel.
En trouwens, over die vogeltjes gesproken. Zij zijn driftig aan het zoeken. We kunnen ze toch best helpen?? In de tuincentra zijn al genoeg vetbolletjes te vinden. Hang deze op in de tuin en doe is voor die andere buurtbewoners. Maar je kan ze ook zelf maken. Bv door vet te mengen met vogelzaad en dit in een halve kokosnoot te gieten. Of een schaaltje op de tuintafel te zetten en daar elke dag een beetje vogelzaad in te strooien.
23 december
Misschien gaat je kind naar de opvang? Of komt hij/ zij veel bij vrienden of familie.
Ga samen lekker zandkoekjes bakken, in thema of, zoals op de foto, gewoon wat je kind leuk vindt. Stop ze in een zakje met een lintje eromheen en breng ze gewoon langs bij de ander. Hoe leuk is het om zomaar iets te krijgen van een ander!
24 december
Verhalen, ik vergeet helemaal de verhalen! Dit is een keuze waar je zelf naar moet kijken. Er zijn weinig peuterboekjes die ik samen met mijn dochter in kan kijken die echt pagan gerelateerd zijn. Of in ieder geval, ik heb ze nog niet gevonden. Maar als ze ouder is, dan zal ze het heerlijk vinden om samen op de bank een verhaal te horen over het groeiende licht. Over elkaar helpen.
In het boekje winterlicht staan veel mooie verhalen. Overigens ook leuke activiteiten die je in kan plannen.
25 en 26 december
Deze dagen staan bij ons altijd in het teken van het kerstfeest, wat vanuit mijn familie wordt gevierd. Eigenlijk komen bovenstaande dingen daarin weer terug. Maar het belangrijkste thema op deze dagen is toch wel samenzijn. We lunchen samen, we doen ‘s middags een leuke activiteit en koken samen. En ergens op deze dagen hebben we voor elkaar ook nog een cadeautje. Soms iets gekocht, soms iets gemaakt. Maar altijd met liefde.
kleuren om ons heen
Kleuren hebben invloed. Ook op kinderen. Toen wij wisten dat we een kind zouden krijgen, begon het gesprek al snel over de kleur die we haar kamertje wilden geven. We kozen voor groen. Niet zo’n gekke keuze. In ons geval. Het is mijn kleurtje. Het geeft mij rust, en helderheid. Het leidt niet af en toch geeft het kleur in mijn leven. Als je opzoekt wat de kleur groen voor betekenis heeft, dan hoor je veel over rust, geaardheid, voorspoed, vruchtbaarheid. Ook groene edelstenen krijgen vaak deze betekenissen toegeschreven.
Ik vermoed dat er weinig mensen zijn die kiezen voor een hele rode of zwarte kamer voor de babykamer. Rood is actief, kracht, macht. Ook voor liefde, maar altijd een actieve liefde. Zwart is donker, zwaar. Te zwaar voor een klein kind.
De kleur roze en blauw zijn van oudsher erg populair. Dit komt terug vanuit de katholieke kerk. Waar maria veel blauw droeg (als een beschermende kleur), en jezus veel roze en rood. De rollen zijn tegenwoordig enigszins omgedraaid. Maar dat kleur zeker belangrijk is, dat is wel duidelijk.
Als ik een witte kamer inkom, komt deze sereen en rustig over. Maar ik hoor geregeld ook dat dit te steriel overkomt. Als ik een rode kamer inloop word ik gek, het komt op me af, te druk te overweldigend. Op scholen wordt hier tegenwoordig ook goed over nagedacht. Welke kleur stimuleert een kind te leren, maar tegelijk geeft het rust. Want er zijn al genoeg prikkels.
Het donker vindt mijn dochter niet leuk, ze wil graag het licht aan als ze een kamer in loopt. Maar zijn we buiten in het donker, dan zoekt ze de lucht af naar de ‘banaan’, oftewel de maan. Ligt ze in bed, dan is er ook geen probleem. Dus zelfs het donker, heeft zijn magie.
De zonsopgang en ondergang, daar geniet ze van. En wat een kleuren zien we dan! Mensen die zeggen dat de natuur maar saaie kleuren heeft, hebben nooit goed gekeken. Wat een kleurenschakelingen kan je in de lucht vinden, en als je even niet kijkt……poef dan is het weer weg! Maar wees gerust, daar zijn dan alweer de nieuwe kleuren en veranderingen om naar te kijken.
bevroren schoonheid
De pracht van de natuur heeft eigenlijk geen woorden nodig
yuleboom
Een traditie die we over de hele wereld zien. Maar voor ons thuis begint deze pas na de sinterklaas. Het neerzetten van de yuleboom. Niet alleen pagans doen dit, ook christenen zien dit als iets wat bij hun geloof hoort. Een kerststalletje hoort er helemaal bij. Maar veel pagans blijven het grappig vinden. Het is echt ‘ons’ ding dat is overgenomen. Ik kan er wel om lachen, prachtig toch, om je eigen ding ergens anders weer terug te zien!
Ik vond onderstaand plaatje, ik vond het een mooie uitleg. Ik heb daarnaast altijd geleerd dat de altijd groene boom het terugkerende licht symboliseert. Dit wordt versterkt door de lampjes die je erin hangt.
Tegenwoordig zetten wij thuis een kunstyuleboom neer. Aan de ene kant vind ik dit erg jammer. De geur van de dennenboom, ik mis het! Maar het deed mij altijd wel wat om een boom, die er soms wel 10/15 jaar over had gedaan om te groeien, voor een paar weken in mijn huiskamer moest staan. En daarna, hop, door de versnipperaar. Een boom met kluit werkt ook niet, de wortels zijn zo verwrongen en afgehakt, als je die terugzet in de grond doet hij het meestal niet.
Dus, om de natuur te sparen, zetten wij de kunstboom neer.
Het allermooist zijn natuurlijk de met sneeuw bedekte sparren in het bos!
Dit jaar mag mijn kleine heksje meehelpen om alle ornamenten in de boom te hangen. Wat kijk ik daar naar uit!
met een knipoog natuurlijk 😉
heksen, pompoenen en seizoenstafel
Oktober. De maand dat ik mijn heksjes uit de kast mag halen van mezelf. Het dressoir wordt één groot festijn van heksen, pompoenen en kaarsen. Want ‘s avonds wordt het eindelijk snel donker en voelt het heerlijk knus om de lichten uit te doen en mijn kaarsjes te ontsteken.
Mijn kleine heksenmeisje heeft ook de leeftijd gekregen om samen met mij aan de slag te gaan om een pompoen uit te hollen. Dus ik ben al aan het wachten op het juiste moment om dit samen met haar te doen.
Maar waar komt deze traditie nu eigenlijk vandaan? Want niet alleen pagans doen dit. Je ziet de pompoenen overal terug.
Halloween, samhain, All Hallows Eve. Allemaal termen die veel met elkaar te maken hebben. Het is de periode van 31 oktober en 1 november. Volgens vele het moment dat de sluier tussen de geestenwereld en onze wereld erg dun is. Voor pagans een moment om hun voorvaderen te eren en het paganjaar af te sluiten. Een nieuw begin. Een moment om te voorspellen met kaarten en glazen bollen. Om een extra bord aan tafel erbij te zetten voor hen die er niet meer zijn.
De pompoen komt terug in verschillende verhalen. Onder andere het verhaal van Jack, degene die dacht de duivel te slim af te zijn en later toen hij stierf niet meer welkom te zijn in zowel de hel als de hemel. Hij moest ronddolen, eenzaam en in het donker. Hij vroeg de duivel om een kooltje, wat hij in een raap stak. Zodat zijn weg een beetje verlicht werd.
Een ander verhaal is dat mensen pompoenen neerzetten om de geesten juist af te schrikken, het verhaal gaat namelijk dat de geesten van degene die het afgelopen jaar zijn overleden bezit willen nemen van levende mensen. En door je te verkleden en het neerzetten van de pompoen met een kaarsje erin jaag je ze weg.
Maar uiteindelijk, naast al deze verhalen, is het gewoon geweldig om een pompoen open te snijden, lekker met die kleine kinderhandjes in de derrie te zitten en alles eruit te scheppen. Papa of mama snijden er een mooi figuur in en als je dan een kaarsje erin zet is het resultaat geweldig!!
Ik vond het verhaal van Jack op beleven.org . Voor mijn dochter nog niet echt een geschikt verhaal, maar voor de oudere kinderen hartstikke leuk om te kennen:
Het Ierse volksverhaal over Jack O’Lantern
Jack, een Ierse man, bracht zijn avonden graag door in zijn stamkroeg, waar hij het ene glaasje na het andere dronk, om de tijd te doden. Op zo’n avond ontmoette hij in een dronken roes de duivel, die maar één ding wou: bezit nemen van zijn ziel. Maar de listige Jack wist de duivel over te halen om samen met hem nog één glas te drinken.
Op het einde van de avond nam de duivel de gedaante aan van een muntstuk om zijn pils te betalen. Jack greep het muntstuk en sloot hem op in een buidel met een kruisvormig slot. Pas toen hij Jack had beloofd hem tien jaar met rust te laten, liet Jack hem weer vrij.
Tien jaar later botste Jack weer op de duivel op een verlaten landweg. Om tijd te winnen vroeg hij hem nog om één gunst: een appel uit de dichtstbijzijnde boom.
Toen de duivel in de boom klom om een mooi exemplaar uit te zoeken, zag Jack zijn kans schoon om met zijn zakmes een kruis te kerven in de stam van de boom. De duivel zat klem in de kruin en Jack liet hem beloven dat hij hem nooit meer lastig zou vallen. Vanuit zijn benarde situatie kon de duivel niet anders dan hiermee akkoord gaan en hij sloeg jammerend op de vlucht.
Toen Jack stierf, werd hij weggejaagd uit het paradijs, omdat hij met de duivel had geheuld. In de hel wilden ze hem ook niet, omwille van de belofte van de duivel. Jack was verdoemd om eeuwig te dolen en smeekte de duivel om een gloeiend kooltje, waarmee hij zijn lange en donkere weg kon verlichten. Die kreeg hij gelukkig nog en hij stak het in een uitgeholde raap.
Sindsdien dwaalt ‘Jack of the Lantern’ – later verbasterd tot ‘Jack O’Lantern’ – door het duister, met zijn lantaarn in de hand.
regenboog
Rommelend in huis liep ik s’morgens rond. Daar wat opruimen, speelgoed wegzetten, gordijnen opentrekken. Maar bij die laatste activiteit bleef ik even staan. Wat ik ook doe, hoe boos, chagrijnig of verdrietig ik ook ben, op het moment dat ik een regenboog zie moet er iets bij mij vanbinnen lachen. Ik wees mijn dochter op de boog, het duurde even voor ze hem zag. Maar toen hoorde ik ‘wauw’ en begon ze te wijzen en te lachen. Haar eerste regenboog!
Ik denk dat de regenboog alleen maar voor positiviteit staat. We kennen allemaal de verhalen van de pot met goud aan het einde van de regenboog.
Maar de regenboog komt in zoveel verschillende geloven en culturen voor. De grieken hadden de godin Iris die de regenboog als trap naar de godenwereld gebruikte. Of het moment dat Boeddha was geboren, dat er overal in het hele land regenbogen te zien waren. Ik las ook iets over de Aboriginals die de regenboogslang hadden, deze zorgde voor regen in het land.
En wat dacht je van de chakra’s, elk heeft een kleur van de regenboog. Voor de indianen stond de regenboog voor wijsheid. En een manier om in contact te staan tussen hemel en aarde. In de bijbel lezen we over de regenboog in het verhaal van noach en de ark. De regenboog was een teken van god, dat de zondvloed voorbij was. En als we hem nu zien, een belofte dat deze ook nooit meer terug komt.
Wat dichter bij huis zien we de regenboog ook terug op vlaggen ,voor de vredesbeweging of homobeweging.
Als ik een regenboog zie, dan maakt mij dat een beetje blij, geeft me dat een stukje geluk. En is dat zeker iets om mee te geven aan mijn dochter. Gewoon in het kijken naar de regenboog en deze bewonderen. Maar een mooi verhaal (ik heb genoeg mythologieboeken om er eentje te vinden over iris of odin) of samen de troetelbeertjes kijken is natuurlijk ook een leuke activiteit!
oogsten, appels, pluk de dag
Snuivend liep ik tussen de bomen door, de zoete enigszins gistende lucht van overrijpe appels kwam mij tegemoet. Voor me liep mijn dochter, trots met haar emmertje over de grond slepend.
‘Wij gaan oogsten’, zei ik tegen haar terwijl we uit de auto stapte. ‘uhuh’, zei ze en knikte naar me. Geen idee natuurlijk wat oogsten is.
Veel mensen hebben denk ik geen idee wat het nu precies inhoudt, oogsten. We lopen naar de winkel en kopen daar, het liefst zo goedkoop mogelijk, onze appels en peren. Ik ook, natuurlijk doe ik dat ook! Maar met Mabon in mijn achterhoofd wilde ik eens bewust met mijn dochter iets oogsten van het land. Dat is namelijk hard werken!
Trots liep ze tussen de appelbomen door. ‘Appelmoesje, appelmoesje’ . Ik liet haar de rode en groene appels zien en hoe je deze uit de boom mag halen. Met een geconcentreerde blik pakte ze een appel beet en draaide en trok er zachtjes , precies zoals ik haar had voorgedaan. En vol ongeloof en trots hield ze de pracht omhoog die ze met veel moeite uit de boom had gehaald. Ze deed hem voorzichtig in haar emmertje, pakte de hengsel en stapte zelfverzekerd door de boomgaard op zoek naar de mooiste en grootste appels die ze kon vinden.
En ik, ik rook al een vleugje kaneel en warme appel. En wist wat ik van deze heerlijke appels dit weekend ging maken!
Appelplukdagen worden steeds populairder. Je denkt misschien, je betaald gelijk het dubbele van wat ik in de winkel betaal voor een kilo appels. Maar, bedenk dan ook dat het geld nu direct gaat naar de mensen die de appelbomen verzorgen en onderhouden. Dat is ook iets waard!
bekijk de site appelplukdagen.nl , voor als je volgend jaar ook graag met je kleine oogster het land op wil.
lenormand
Madame Lenormand.
Ze ontwierp haar eigen kaartensysteem en voorspelde in haar tijd de toekomst van mensen.
Maar dat is kaartleggen eigenlijk niet. Er valt niks te voorspellen. Een toekomst ligt niet vast.
Als je in de kaarten kijkt, en de kaarten en persoon leest, dan kijk je naar mogelijkheden. Naar blokkades. Naar dromen. Je kijkt naar de vraag van de cliënt. En bied je hulp aan. Je probeert inzichten te geven, die misschien zonder de kaarten niet naar boven zouden zijn gekomen.
Al menig jaar geleden kwam ik in aanraking met de kaarten van Madame Lenormand. De 36 kaarten spraken mij aan. Door de eenvoud, herkenbaarheid en snel en duidelijke manier van leggen was ik verkocht. Mijn zoektocht kwam langs meer soorten kaarten, maar de interesse voor dit deck is blijven hangen. Ik kwam ze op de gekste plekken tegen, en uiteindelijk nam ik ze ook mee naar huis. Een kleine verzameling is er dus in de loop van de tijd ontstaan. En gewoon al een beetje spelen met de kaarten, schudden, een kaartje trekken, de kaarten bekijken, is gewoon al erg leuk!
Toen ik erachter kwam dat er in mijn eigen stad iemand was met dezelfde interesse, die er ook nog eens cursussen in gaf, was mijn heksenhart verkocht. Met veel plezier heb ik mij gebogen over de kaarten, inzichten en manieren geleerd die ik zonder de cursus misschien niet of pas na jaren zou hebben gekregen. Het lijkt me geweldig om mensen via de kaarten meer inzichten te kunnen geven en te kunnen helpen waar ze dat nodig hebben.
Voor mij betekent dit dat ik met meer gerichtheid en plezier met de kaarten aan de slag kan. En wie weet wat de toekomst mij gaat brengen!
kastanjes zoeken
De herfst is nog niet officieel begonnen. Maar moeder natuur laat de eerste signalen al zien dat ze zich aan het terug trekken is. Bladeren worden geler, sommige al echt bruin en er ligt in het bos soms al een aardig knisperig bladertapijtje op de grond.
Vandaag liepen we in het bos, en om ons hoorde we, zodra de wind opstak, een hoop geplof. Als we niet uitkeken kregen we de harde bolsters op ons hoofd. Maar dat hoort bij de charme van het kastanje zoeken!
Als kind ging ik altijd, echt elke herfst, op jacht naar de schatten die de bomen in het rond strooiden. Zelfs als tiener en later twintiger kon ik de verleiding niet weerstaan. En zag je mij geregeld met een tasje gebukt onder een grote eik of kastanjeboom staan. Thuis maakte ik er dan een gezellige herfsttafel van.
Dit jaar was het dikke pret met mijn dochter. Oud genoeg om de pret te begrijpen van het zoeken naar de kleine glanzende bruin-rode bolletjes tussen het gras en dode bladeren. Vol trots hield ze weer een nieuwe kastanje omhoog, of wees ze mij waar er eentje verborgen lag. Een kikker en een paar mooie bloemen werden ook door ons gespot.
En terwijl we zo bezig waren, zag ik dat zij alle mogelijkheden van deze vruchten der natuur aan het overwegen was. Hard weggooien, in de lucht gooien, voetballen, proberen terug te stoppen in hun bolster (hoe kon het dat er twee bolletjes in één bolster zaten). Sorteren van klein naar groot, gewoon op een rij leggen. Voor haar waren de mogelijkheden volgens mij eindeloos!
En dat is het natuurlijk ook. De boom strooit zijn vruchten niet voor niets zover weg, de mogelijkheden moeten ook eindeloos zijn!
