‘ hebben ze het bordje meegenomen denk je?’
Ik doe voorzichtig mijn ogen open en kijk mijn dochter aan, die ervoor heeft gekozen om om kwart over zes al bij mijn bed te staan. Je kan begrijpen dat het kwartje nog niet helemaal gevallen was op dat tijdstip.
‘ Zullen we gaan kijken?’ En ze wijst naar het raam. Toen begreep ik wat ze bedoelde.
Gisteren hebben we met vrienden Samhain gevierd. Waarbij we onder andere aan een versierde tafel pompoensoep hebben gegeten. Er stond ook een extra kommetje, voor de overleden mensen die we missen. Met haar 5 jaar is het lastig te bevatten, maar zo goed mogelijk hebben we uitgelegd waarom we dit deden. En dat is in een tijd waarin geesten als eng worden beschouwd best moeilijk uit te leggen aan een kleuter. Samen hebben we het kommetje ook nog buiten op haar ‘ altaartje’ neergezet.

Ze klimt over het bed heen naar het slaapkamerraam om te kijken of ze het kommetje nog ziet staan.
‘ Zie je, ze hebben het helemaal niet opgegeten!’ Enigszins verontwaardigd kijkt ze mij aan. Ik ga naast haar staan en we babbelen wat over geesten, wie en wat dat zijn en dat je die niet ziet, dus dat we hen vast ook niet kunnen zien eten. En ik kan er niks aan doen, ik verwijs naar de Disneyfilm Coco. ‘ Daar zie je ook dat de geesten samen met de levenden feest vieren en eten van het eten terwijl het ook blijft staan. ‘
Ze knikt wijs, dat wil ze dan wel zien. En na het kijken van de film blijft het stil. Tot we naar school gaan.

‘ Kan ik dan ook eens met oude oma praten?’

Ik kan een grijns niet onderdrukken. Want willen we dat allemaal eigenlijk niet op zijn tijd, nog even praten met de mensen die we zijn verloren.

Oktober. De maand dat ik mijn heksjes uit de kast mag halen van mezelf. Het dressoir wordt één groot festijn van heksen, pompoenen en kaarsen. Want ‘s avonds wordt het eindelijk snel donker en voelt het heerlijk knus om de lichten uit te doen en mijn kaarsjes te ontsteken.

Mijn kleine heksenmeisje heeft ook de leeftijd gekregen om samen met mij aan de slag te gaan om een pompoen uit te hollen. Dus ik ben al aan het wachten op het juiste moment om dit samen met haar te doen.
Maar waar komt deze traditie nu eigenlijk vandaan? Want niet alleen pagans doen dit. Je ziet de pompoenen overal terug.
Halloween, samhain, All Hallows Eve. Allemaal termen die veel met elkaar te maken hebben. Het is de periode van 31 oktober en 1 november. Volgens vele het moment dat de sluier tussen de geestenwereld en onze wereld erg dun is. Voor pagans een moment om hun voorvaderen te eren en het paganjaar af te sluiten. Een nieuw begin. Een moment om te voorspellen met kaarten en glazen bollen. Om een extra bord aan tafel erbij te zetten voor hen die er niet meer zijn.

De pompoen komt terug in verschillende verhalen. Onder andere het verhaal van Jack, degene die dacht de duivel te slim af te zijn en later toen hij stierf niet meer welkom te zijn in zowel de hel als de hemel. Hij moest ronddolen, eenzaam en in het donker. Hij vroeg de duivel om een kooltje, wat hij in een raap stak. Zodat zijn weg een beetje verlicht werd.
Een ander verhaal is dat mensen pompoenen neerzetten om de geesten juist af te schrikken, het verhaal gaat namelijk dat de geesten van degene die het afgelopen jaar zijn overleden bezit willen nemen van levende mensen. En door je te verkleden en het neerzetten van de pompoen met een kaarsje erin jaag je ze weg.

Maar uiteindelijk, naast al deze verhalen, is het gewoon geweldig om een pompoen open te snijden, lekker met die kleine kinderhandjes in de derrie te zitten en alles eruit te scheppen. Papa of mama snijden er een mooi figuur in en als je dan een kaarsje erin zet is het resultaat geweldig!!

Ik vond het verhaal van Jack op beleven.org . Voor mijn dochter nog niet echt een geschikt verhaal, maar voor de oudere kinderen hartstikke leuk om te kennen:

Het Ierse volksverhaal over Jack O’Lantern