Een aantal jaarfeesten spreken zeer tot de verbeelding van kinderen. Ostara is daar, naar mijn idee, een van. In de maatschappij is Pasen zo’n normaal feest geworden, en dit feest lijkt nog steeds heel erg op Ostara. Dus alle activiteiten die we tijdens dit jaarfeest doen worden enthousiast ontvangen door dochterlief.
Hier werd dan ook niet gek opgekeken door een vriendinnetje van mijn dochter dat er al eieren waren gezocht, of dat er al paasversiering/ ostara versiering was neergezet. Want ja, Pasen, dat viert bijna iedereen volgens haar. Maar we waren er wel vroeg bij volgens haar.

Ostara hebben we met vrienden al gezellig eerder gevierd. Wat leuks knutselen, van de natuur genieten en zelfs het paaseieren zoeken wordt nog steeds vol overgave gedaan. Maar gisteren sprak ik er met mijn dochter weer over. Het is leuk te merken dat ze ouder wordt, en je steeds meer kan uitleggen. De andere kant….. Ze wordt ouder, en de interesse is er soms ook gewoon even niet. ‘ja leuk mam’, kreeg ik gisteren als reactie te horen toen ik begon uit te leggen wat Ostara/ lente equinox is. Maar toch blijft er af en toe iets hangen. Vanmorgen gaf ze aan dat ze de vogels zo gezellig vond fluiten terwijl ze wakker werd. En met opa wilde ze eigenlijk wel heel graag nog wat bloembollen planten, want die bloemen zijn zo gezellig! En ze was toch wel klaar met de winter, zei ze tijdens een wandeling. Alles mag wel weer groen worden en bloeien. Ik denk dat er toch wel iets is blijven hangen van alle jaarfeesten die wij hebben gevierd de afgelopen jaren.