Oktober. De maand dat ik mijn heksjes uit de kast mag halen van mezelf. Het dressoir wordt één groot festijn van heksen, pompoenen en kaarsen. Want ‘s avonds wordt het eindelijk snel donker en voelt het heerlijk knus om de lichten uit te doen en mijn kaarsjes te ontsteken.
Mijn kleine heksenmeisje heeft ook de leeftijd gekregen om samen met mij aan de slag te gaan om een pompoen uit te hollen. Dus ik ben al aan het wachten op het juiste moment om dit samen met haar te doen.
Maar waar komt deze traditie nu eigenlijk vandaan? Want niet alleen pagans doen dit. Je ziet de pompoenen overal terug.
Halloween, samhain, All Hallows Eve. Allemaal termen die veel met elkaar te maken hebben. Het is de periode van 31 oktober en 1 november. Volgens vele het moment dat de sluier tussen de geestenwereld en onze wereld erg dun is. Voor pagans een moment om hun voorvaderen te eren en het paganjaar af te sluiten. Een nieuw begin. Een moment om te voorspellen met kaarten en glazen bollen. Om een extra bord aan tafel erbij te zetten voor hen die er niet meer zijn.
De pompoen komt terug in verschillende verhalen. Onder andere het verhaal van Jack, degene die dacht de duivel te slim af te zijn en later toen hij stierf niet meer welkom te zijn in zowel de hel als de hemel. Hij moest ronddolen, eenzaam en in het donker. Hij vroeg de duivel om een kooltje, wat hij in een raap stak. Zodat zijn weg een beetje verlicht werd.
Een ander verhaal is dat mensen pompoenen neerzetten om de geesten juist af te schrikken, het verhaal gaat namelijk dat de geesten van degene die het afgelopen jaar zijn overleden bezit willen nemen van levende mensen. En door je te verkleden en het neerzetten van de pompoen met een kaarsje erin jaag je ze weg.
Maar uiteindelijk, naast al deze verhalen, is het gewoon geweldig om een pompoen open te snijden, lekker met die kleine kinderhandjes in de derrie te zitten en alles eruit te scheppen. Papa of mama snijden er een mooi figuur in en als je dan een kaarsje erin zet is het resultaat geweldig!!
Ik vond het verhaal van Jack op beleven.org . Voor mijn dochter nog niet echt een geschikt verhaal, maar voor de oudere kinderen hartstikke leuk om te kennen:
Het Ierse volksverhaal over Jack O’Lantern
Op het einde van de avond nam de duivel de gedaante aan van een muntstuk om zijn pils te betalen. Jack greep het muntstuk en sloot hem op in een buidel met een kruisvormig slot. Pas toen hij Jack had beloofd hem tien jaar met rust te laten, liet Jack hem weer vrij.
Tien jaar later botste Jack weer op de duivel op een verlaten landweg. Om tijd te winnen vroeg hij hem nog om één gunst: een appel uit de dichtstbijzijnde boom.
Toen de duivel in de boom klom om een mooi exemplaar uit te zoeken, zag Jack zijn kans schoon om met zijn zakmes een kruis te kerven in de stam van de boom. De duivel zat klem in de kruin en Jack liet hem beloven dat hij hem nooit meer lastig zou vallen. Vanuit zijn benarde situatie kon de duivel niet anders dan hiermee akkoord gaan en hij sloeg jammerend op de vlucht.
Toen Jack stierf, werd hij weggejaagd uit het paradijs, omdat hij met de duivel had geheuld. In de hel wilden ze hem ook niet, omwille van de belofte van de duivel. Jack was verdoemd om eeuwig te dolen en smeekte de duivel om een gloeiend kooltje, waarmee hij zijn lange en donkere weg kon verlichten. Die kreeg hij gelukkig nog en hij stak het in een uitgeholde raap.
Sindsdien dwaalt ‘Jack of the Lantern’ – later verbasterd tot ‘Jack O’Lantern’ – door het duister, met zijn lantaarn in de hand.