Rommelend in huis liep ik s’morgens rond. Daar wat opruimen, speelgoed wegzetten, gordijnen opentrekken. Maar bij die laatste activiteit bleef ik even staan. Wat ik ook doe, hoe boos, chagrijnig of verdrietig ik ook ben, op het moment dat ik een regenboog zie moet er iets bij mij vanbinnen lachen. Ik wees mijn dochter op de boog, het duurde even voor ze hem zag. Maar toen hoorde ik ‘wauw’ en begon ze te wijzen en te lachen. Haar eerste regenboog!

Ik denk dat de regenboog alleen maar voor positiviteit staat. We kennen allemaal de verhalen van de pot met goud aan het einde van de regenboog.
Maar de regenboog komt in zoveel verschillende geloven en culturen voor. De grieken hadden de godin Iris die de regenboog als trap naar de godenwereld gebruikte. Of het moment dat Boeddha was geboren, dat er overal in het hele land regenbogen te zien waren. Ik las ook iets over de Aboriginals die de regenboogslang hadden,  deze zorgde voor regen in het land.
En wat dacht je van de chakra’s, elk heeft een kleur van de regenboog. Voor de indianen stond de regenboog voor wijsheid. En een manier om in contact te staan tussen hemel en aarde. In de bijbel lezen we over de regenboog in het verhaal van noach en de ark. De regenboog was een teken van god, dat de zondvloed voorbij was. En als we hem nu zien, een belofte dat deze ook nooit meer terug komt.
Wat dichter bij huis zien we de regenboog ook terug op vlaggen ,voor de vredesbeweging of homobeweging.

Als ik een regenboog zie, dan maakt mij dat een beetje blij, geeft me dat een stukje geluk. En is dat zeker iets om mee te geven aan mijn dochter. Gewoon in het kijken naar de regenboog en deze bewonderen. Maar een mooi verhaal (ik heb genoeg mythologieboeken om er eentje te vinden over iris of odin) of samen de troetelbeertjes kijken is natuurlijk ook een leuke activiteit!