Ik volgde al een tijdje de vorderingen van een boek wat werd geschreven door Wendy Noordzij. Het concept sprak mij erg aan. Niet alleen door mijn liefde voor boeken, of omdat ik heks ben, zelfs niet omdat ik moeder ben. Maar omdat het verhaal gaat over een vooroordeel wat van generatie op generatie wordt doorgegeven aan kinderen. En wat nu nog erg speelt. Ik was erg benieuwd hoe je een onderwerp als dit op een leuke, frisse manier kon overbrengen aan jonge kinderen.
Het boek ligt al goed in de hand. Een formaat boek wat ook voor kinderen prima te doen is. Niet te lang (dikke boeken schrikken blijkbaar kinderen tegenwoordig erg af), met een ontzettend aansprekende kaft. De schrijfster begon goed, de eerste bladzijde laat een lijst zien met de typerende eigenschappen van de sprookjesheks. Niet alleen prikkelt dit de nieuwsgierigheid, het is een goede inleiding in waar dit boek duidelijk niet over zou gaan. Het zou niet gaan over oude grijze vrouwtjes met een pukkel op hun kin. Of die een ketel hebben om rare drankjes in te brouwen. Je gaat je afvragen waar het dan wel over zou gaan.
Elsa en Arne ontmoeten een vrouw, Vevina, die naast hen is komen wonen. Hun moeder waarschuwde hen dat ze een heks is, dus dat ze uit haar buurt moeten blijven. Ik kan me het gevoel van avontuur goed voorstellen die de kinderen moeten hebben gevoeld nu hen iets werd verboden! Uiteraard komen ze in contact met deze heks, die helemaal niet eng blijkt te zijn, die ook geen rare dingen uitspookt. Ze is een vrouw met liefde voor de natuur en haar omgeving. De kinderen leren van haar wat echte heksen doen, hoe ze de natuur kunnen helpen en hoe de natuur hen kan helpen. Onderwerpen als kruiden, stenen, luisteren naar dieren, de maan en de kristallen bol komen aan bod. De kinderen komen voor een mysterie te staan, waar komt Arie de kanarie vandaan en waarom kan hij niet fluiten? Tijdens hun ontdekkingen komen ze Ogham tegen, de excentrieke oude man die in de oude eik woont. Hij heeft verdriet om het bos, wat stil is geworden. Arne en Elsa komen er langzaam aan achter wat er allemaal gebeurd is en gaan hun best doen dit zo goed mogelijk op te lossen.
Ik heb het boek, zittend in het zonnetje wat ons geschonken is dit weekend, in 1 keer uitgelezen. De hoofdstukken zijn niet lang. Het is jammer dat het geen sluitende hoofdstukken zijn. Voorlezen aan een kind wordt dan toch erg lastig. Want je wil toch weten hoe iets is afgelopen. Ik kan een boek dan niet neerleggen. Gelukkig vind ik dat helemaal niet erg! Wat lastiger was, was dat mijn dochter, die nog te jong is om het boek zelf te lezen, steeds mee wilde kijken naar de mooie plaatjes. De kaft, bestaat uit een ontzettend gezellig tafereeltje. Die al laat zien wie er allemaal meespeelt in het verhaal. In het boek vind je verschillende pentekeningen, die het verhaal goed ondersteunen. Ik als hobby tekenaar heb gelijk gekeken wie deze tekeningen heeft gemaakt: Peter van Harmelen. Ik weet niet hoe anderen erover denken. Maar de keuze voor deze samenwerking is wat mij betreft goed geweest. Ik heb een zwak voor eenvoudige, doch gedetailleerde klassieke tekeningen. Ik heb veel minder met de soms schreeuwerige, felgekleurde tekeningen die je tegenwoordig op kinderboeken ziet. Dat zou zeker misplaatst zijn bij dit verhaal. Het verhaal is leuk, tegen het schattige en voorspelbare aan, met een goed likje avontuur en spanning. En dat is een combinatie die perfect is voor de leeftijd waar het voor is geschreven. De leeftijd van de kinderen in het boek komen overeen met de leeftijd van de lezers. Iedereen (zeker ouders) kent de verveling die een kind kan overkomen bij teveel vrije tijd. En hun honger naar nieuwe informatie, zolang deze maar op een leuke, speelse en avontuurlijke manier tot hun komt. Daardoor sluit het nog eens extra goed aan bij kinderen die dit boek pakken. Dit is zeker een goede insteek geweest om de informatie over moderne hekserij aan de jeugd over te brengen. De informatie is ook niet uit de lucht gegrepen. En dat is naar mijn idee erg belangrijk. Dat zou afbreuk hebben gedaan aan het verhaal, en het idee achter het hele boek.
Het is een gezellig boek, met een leuke verhaallijn en met goede informatie in kindertaal geschreven. Het opent mogelijkheden naar vervolgboeken, waarvan menig kind van zal smullen!
Ik was vooral verbaasd dit stukje spiritualiteit te vinden middenin een stukje natuur. En tegelijk dacht ik ook, dit klopt. Want spiritualiteit hoort bij de natuur, in ieder geval, in mijn visie. We liepen door de bogen van wilgentakken, over een bodem van takjes en schors. En ik genoot van de opkomende zon die een spel van licht en schaduw maakte op mijn innerlijke pad wat ik bewandelde.
