‘mama, mama’ stiekem is de kleine meid ‘s morgens vroeg bij mij in bed gekropen. Met moeite trek ik een oog open en kijk op de wekker. Niet de meest fijne tijd om te zien als je vrij bent. Maar voor ik er iets over kan zeggen zie ik de blik in haar ogen.
‘kijk mama’,  en ze wijst naar het raam. En nu zie ik het ook. Het gordijn staat een stukje open, en precies door die kier schijnt de maan haar licht naar binnen. Heel helder hangt ze boven de wolken, waarachter ze soms eventjes verdwijnt.
Ik trek de kleine meid tegen me aan, en samen genieten we van het  ‘maanbaden’, gewoon het opnemen van de energie van de maan.

Dat deze maan bijzonder is (2 keer in 1 maand, supermaan) is mij niet ontgaan. Wat ik gewoon het allermooiste vind, is dat de maan er is en dat ik op zulke dagen kan genieten van het aanschouwen van de maan en haar energie. En dat de kleine meid dit ook zo voelt.