‘en nu goen mama, en rood, en…’
We hebben met wat hulp van papa een plekje in het gras gezocht en de verf staat om ons heen. Kwast in onze handen en daar gaan we, we gaan helemaal los op het schildersdoekje. Samen, want ‘samenwerken’ is het nieuwe woordje tegenwoordig. En dat gaat ook heel goed samen, al snel is er een scala aan prachtige kleuren en vormen te vinden op het doekje.
Op een gegeven moment pakt ze de rood, en smeert de felle kleur over alle andere kleuren heen, onder het mantra ‘rood, rood, rood’. En mijn eerste reactie is eigenlijk, ‘jakkes, pak maar groen of blauw’. Je begrijpt dat mijn dochter het daar niet mee eens was, ze wilde rood, overal rood.

Iedereen kiest kleuren intuïtief, je hebt nu eenmaal zo je voorkeuren. Mijn voorkeur ligt al jaren bij groen, en soms bij blauw. En ik heb huizen met rode muren altijd erg overweldigend gevonden. Het is ook niet zo raar dat mijn reactie eigenlijk zeer impulsief negatief was.
Daar heeft een peuter van bijna drie jaar natuurlijk geen boodschap aan, die volgt haar eigen gevoel.

Uit nieuwsgierigheid ben ik eens gaan opzoeken waar de kleur rood precies voor staat. Je komt woorden tegen als: passie, emotie, fysiek gericht, strijd, vastberaden, grondig, impulsief, koste wat kost .
De kleur rood, bedacht ik me, past eigenlijk prima bij de fase waarin onze peuter nu zit. De peuterpuberteit.