lijsterbes

Bij mijn grootouders stond altijd een lijsterbes naast de voordeur. Dat hoorde zo, kreeg ik te horen. Van deze struik kregen mijn ouders een stekje, die zij ook bij de voordeur neer hebben gezet. Jaren later kochten wij ons eigen huis, en toen wij de tuin gingen verbouwen kregen wij een stekje van de struik bij mijn ouders vandaan. Nu staan er 2 lijsterbessen te pronken in onze voor en achtertuin. Ondertussen wist ik dat de lijsterbes bij de voordeur werd geplant als een beschermer van het huis. En dat de besjes aan een rode draad werden geregen en bij de voordeur werden opgehangen, of als ketting werd gedragen, om negativiteit buiten de deur te houden.
‘kunnen we ze ook eten mam?’, was de vraag van mijn dochter. Ik heb maar uitgelegd dat ze zeker te eten zijn, maar de vraag is maar net of je van de bittere smaak houdt. Ze heeft het toen toch maar gehouden op een mooie ketting te rijgen.

Wat ik een mooie uitleg vind over de lijsterbes is de volgende op het blog van iemand anders:
https://puffinsandpies.com/2018/07/28/de-lijsterbes/

volle maan, supermaan, mooie maan

dsc_0102
‘mama, mama’ stiekem is de kleine meid ‘s morgens vroeg bij mij in bed gekropen. Met moeite trek ik een oog open en kijk op de wekker. Niet de meest fijne tijd om te zien als je vrij bent. Maar voor ik er iets over kan zeggen zie ik de blik in haar ogen.
‘kijk mama’,  en ze wijst naar het raam. En nu zie ik het ook. Het gordijn staat een stukje open, en precies door die kier schijnt de maan haar licht naar binnen. Heel helder hangt ze boven de wolken, waarachter ze soms eventjes verdwijnt.
Ik trek de kleine meid tegen me aan, en samen genieten we van het  ‘maanbaden’, gewoon het opnemen van de energie van de maan.

Dat deze maan bijzonder is (2 keer in 1 maand, supermaan) is mij niet ontgaan. Wat ik gewoon het allermooiste vind, is dat de maan er is en dat ik op zulke dagen kan genieten van het aanschouwen van de maan en haar energie. En dat de kleine meid dit ook zo voelt.

labyrint, natuur & samen zijn

dsc_0211
Soms kom je iets tegen, en dat raakt je onverwacht. Deze ervaring had ik deze week. Op een dag dat emoties alle kanten uit kunnen gaan gingen wij op pad. Even de wind door je gedachtes laten gaan, je voeten stevig op de aarde. Onverwacht kwamen we een labyrint tegen. Sommige mensen verwarren een labyrint met een doolhof. Ook al gaat het over het volgen van paden, toch is er een duidelijk verschil. Een doolhof is zo gemaakt dat je moet zoeken naar de juiste weg om bij het midden te komen. Een labyrint heeft maar 1 route, je kan maar 1 pad volgen naar het midden, en deze loopt vervolgens dan ook weer terug naar buiten toe. Je vindt het labyrint terug in vele culturen, mandala’s en spiralen hebben er ook veel van weg. Een spiraal heeft als betekenis heling en heel worden, transformatie, een verbinding tussen jou en het goddelijke, het vinden van je innerlijke weg. En dat is ook waar een labyrint voor wordt gebruikt, een pad om te volgen, de weg naar je innerlijke Zijn.

dsc_0219Ik was vooral verbaasd dit stukje spiritualiteit te vinden middenin een stukje natuur. En tegelijk dacht ik ook, dit klopt. Want spiritualiteit hoort bij de natuur, in ieder geval, in mijn visie. We liepen door de bogen van wilgentakken, over een bodem van takjes en schors. En ik genoot van de opkomende zon die een spel van licht en schaduw maakte op mijn innerlijke pad wat ik bewandelde.

glastonbury, beltane, magisch

p1010947
Het was altijd een voornemen om eens een jaarfeest in Glastonbury te vieren. De kleine meid vonden we hier nog te jong voor, dus voor het eerst de auto volgeladen en met zijn tweetjes richting het dal van Avalon gegaan.

Geen woorden zijn er om te omschrijven wat het met je doet om met een groep mensen te staan en te voelen dat iedereen hetzelfde viert, het valt niet te omschrijven om naast een ander te zitten, en toch in alle rust te kunnen mediteren, om op een bergtop te staan en de wereld om je heen te zien, om een eeuwenoude boom aan te raken en te weten dat duizenden mensen dit voor jou ook hebben gedaan.

dsc_0361   dsc_0256 dsc_0254

 

p1020053   p1020125

 

p1020027  p1020040

verjaardag, sneeuw, volle maan

p1010903
Mijn verjaardag ging stilletjes voorbij. Of dat dacht ik. Al jaren roep ik dat ik sneeuw wil, ik wil het het liefst de hele winter, met een ijsbaan erbij om te kunnen schaatsen. Maar in ons landje, is sneeuw de laatste jaren iets schaars. En over een stevige ijsbaan hoef ik niet te spreken. Of in ieder geval, waar wij wonen. Als er sneeuw is, dan is dat altijd ergens anders in Nederland.
Maar mijn wensen zijn blijkbaar toch gehoord. Vanaf de dag dat ik jarig was, begon het langzaam te sneeuwen. Eerst een fijne poeder. De dag erna reden we in een sneeuwbui. En de dag daarna, stond ik met knallende hoofdpijn op. Ik durfde eerst de woorden niet uit te spreken, bang dat het niet klopte. Maar deze hoofdpijn, die ken ik wel. Die kreeg ik als kind namelijk altijd als er sneeuw in de lucht hing.

p1010846p1010882

En vol pure enthousiaste, het was niet meer heel duidelijk wie er nu het kind in huis was, schoten we in onze dikke winterkleding en gingen we vlug naar buiten. Het was waarschijnlijk aanstekelijk, want de kleine meid had zich helemaal over de kou heengezet. En vol bravoure stapte ze met grote stappen in de dikke sneeuwdeken. Om ons heen was het akelig stil. Waar waren toch alle buurtkinderen? Waar was het grote sneeuwgevecht? Waar waren alle sneeuwpoppen en sleetjes? Uiteindelijk kwamen ze langzaam op gang. Maar in mijn herinnering stonden wij als kinderen bijna in onze pyjama buiten, zo graag wilden we spelen. En kwamen we pas onder dwang weer binnen. Ik hoop dat ik dit toch wel een beetje kan meegeven aan mijn meisje.

p1010923

De sneeuw, ik roep het echt tegen iedereen. Voor mij heeft het zo iets magisch. Het is een prachtige witte deken, die alles, echt alles, zo mooi kan maken. En als je buiten loopt, terwijl het sneeuwt, dan valt er een pure rust over je heen. Je vergeet de kou, je vergeet de ellende. Je geniet van de rust en stilte om je heen, en het lijkt net of je in een magische bubbel zit.
En als je de mogelijkheid hebt, om niet alleen van de sneeuw te genieten op een volwassen manier, maar ook nog op de kinderlijke manier. Dan voel je je als herboren.

dsc_0844
De sneeuw van dit weekend was ook nog eens heel speciaal. Het heeft gelegen in de volle maan. Maanwater wordt voor verschillende dingen gebruikt. Voor het reinigen van je edelstenen of andere magsiche voorwerpen, als extra versterkertje voor je planten of voor jezelf. Maansneeuw, wat voortkomt van moeder aarde zelf , is helemaal speciaal.De weg die de sneeuw heeft afgelegd heeft een hoop energie in zich opgenomen. Het is er niet altijd, dus de momenten dat het er is, is het als heks toch wel een momentje om dit te gebruiken ipv het maanwater.

de magie van het strand

p1010735
Zoals voor mij het bos van alles lijkt te verschuilen, onbekende geluidjes, de roep van een vogel, geritsel tussen de blaadjes en het gefilterde licht van de zon door de bladeren en takken van de bomen. Zo open is het strand voor mij. Schoonmakende zilte lucht (soms bijna martelend als de scherpe lucht je huid raakt), de zon die fel in je gezicht schijnt op het moment dat het achter een wolk vandaan komt. En toch, de zee, ja de zee is natuurlijk een bron van mysteriën. Want bij elke nieuwe golf die over het strand rolt, laat ze weer iets voor je achter. Een schelp, een steen, een stukje hout, dode diertjes, en helaas ook de minder mooie kant van de mensheid.
En voor mij en mijn kleine meid was het een zoektocht naar het mooiste voorwerp. En weet je, voor een kind maakt het niet uit hoe de schelp eruit zag. Voor haar is een hele schelp mooi, een schelp met mooie kleuren, een grote een kleine schelp. Maar ze kwam mij vol trots ook de gebroken schelpen brengen, kleine snippers van ooit eens hele schelpen. Maar het enige wat mijn meisje zag was een prachtige schat die de zee voor haar had achtergelaten.
Daar kregen wij een mooie les voorgeschoteld door de ogen van een kind. p1010740

bomen, sporen en elementen

p1010303

Deze vakantie zijn we een aantal dagen uit de dagelijkse sleur gestapt. En in de magische wereld van de natuur.

Pretparken, ballenbak, dierentuinen. Het is allemaal leuk. Maar zelfs mijn kleine meid genoot van ‘gewoon’ een paar dagen de natuur in. Alle bomen werden aangewezen, op elke stronk moest ze staan om te springen. En soms werd er ook naar ‘iets’ gewezen, wat wij niet konden zien, maar aan haar ogen te zien was het iets heel moois.
En zelf zagen we ook veel onzichtbare aanwezigheden.
De poort naar de andere wereld.
p1010327

 

 

 

 

 

 

 

Een afdruk van een voorbijgaand dier.

p1010350

Het versieren van de echte dennenbomen.
Hier ging mijn heksenhart wel extra liefdevol van kloppen. Wat een prachtige manier om moeder aarde te eren, en te vieren dat het licht weer in aantocht is. Geen kerstboom met gouden ballen kan hier tegenop!
p1010499
p1010559

 

En als je goed kijkt zie je tussen alle grote bomen, hele kleine miniwereldjes in paddenstoelen, schors en in het mos. Wat is de wereld toch groot, ook in de kleine dingen!

.p1010329

Gewoonweg magisch!

 

kleuren om ons heen

lucht

Kleuren hebben invloed. Ook op kinderen. Toen wij wisten dat we een kind zouden krijgen, begon het gesprek al snel over de kleur die we haar kamertje wilden geven. We kozen voor groen. Niet zo’n gekke keuze. In ons geval. Het is mijn kleurtje. Het geeft mij rust, en helderheid. Het leidt niet af en toch geeft het kleur in mijn leven. Als je opzoekt wat de kleur groen voor betekenis heeft, dan hoor je veel over rust, geaardheid, voorspoed, vruchtbaarheid. Ook groene edelstenen krijgen vaak deze betekenissen toegeschreven.
Ik vermoed dat er weinig mensen zijn die kiezen voor een hele rode of zwarte kamer voor de babykamer. Rood is actief, kracht, macht. Ook voor liefde, maar altijd een actieve liefde. Zwart is donker, zwaar. Te zwaar voor een klein kind.
De kleur roze en blauw zijn van oudsher erg populair. Dit komt terug vanuit de katholieke kerk. Waar maria veel blauw droeg (als een beschermende kleur), en jezus veel roze en rood. De rollen zijn tegenwoordig enigszins omgedraaid. Maar dat kleur zeker belangrijk is, dat is wel duidelijk.

Als ik een witte kamer inkom, komt deze sereen en rustig over. Maar ik hoor geregeld ook dat dit te steriel overkomt. Als ik een rode kamer inloop word ik gek, het komt op me af, te druk te overweldigend. Op scholen wordt hier tegenwoordig ook goed over nagedacht. Welke kleur stimuleert een kind te leren, maar tegelijk geeft het rust. Want er zijn al genoeg prikkels.

Het donker vindt mijn dochter niet leuk, ze wil graag het licht aan als ze een kamer in loopt. Maar zijn we buiten in het donker, dan zoekt ze de lucht af naar de ‘banaan’, oftewel de maan. Ligt ze in bed, dan is er ook geen probleem. Dus zelfs het donker, heeft zijn magie.
De zonsopgang en ondergang, daar geniet ze van. En wat een kleuren zien we dan! Mensen die zeggen dat de natuur maar saaie kleuren heeft, hebben nooit goed gekeken. Wat een kleurenschakelingen kan je in de lucht vinden, en als je even niet kijkt……poef dan is het weer weg! Maar wees gerust, daar zijn dan alweer de nieuwe kleuren en veranderingen om naar te kijken.