Rommelend in huis liep ik s’morgens rond. Daar wat opruimen, speelgoed wegzetten, gordijnen opentrekken. Maar bij die laatste activiteit bleef ik even staan. Wat ik ook doe, hoe boos, chagrijnig of verdrietig ik ook ben, op het moment dat ik een regenboog zie moet er iets bij mij vanbinnen lachen. Ik wees mijn dochter op de boog, het duurde even voor ze hem zag. Maar toen hoorde ik ‘wauw’ en begon ze te wijzen en te lachen. Haar eerste regenboog!

Ik denk dat de regenboog alleen maar voor positiviteit staat. We kennen allemaal de verhalen van de pot met goud aan het einde van de regenboog.
Maar de regenboog komt in zoveel verschillende geloven en culturen voor. De grieken hadden de godin Iris die de regenboog als trap naar de godenwereld gebruikte. Of het moment dat Boeddha was geboren, dat er overal in het hele land regenbogen te zien waren. Ik las ook iets over de Aboriginals die de regenboogslang hadden,  deze zorgde voor regen in het land.
En wat dacht je van de chakra’s, elk heeft een kleur van de regenboog. Voor de indianen stond de regenboog voor wijsheid. En een manier om in contact te staan tussen hemel en aarde. In de bijbel lezen we over de regenboog in het verhaal van noach en de ark. De regenboog was een teken van god, dat de zondvloed voorbij was. En als we hem nu zien, een belofte dat deze ook nooit meer terug komt.
Wat dichter bij huis zien we de regenboog ook terug op vlaggen ,voor de vredesbeweging of homobeweging.

Als ik een regenboog zie, dan maakt mij dat een beetje blij, geeft me dat een stukje geluk. En is dat zeker iets om mee te geven aan mijn dochter. Gewoon in het kijken naar de regenboog en deze bewonderen. Maar een mooi verhaal (ik heb genoeg mythologieboeken om er eentje te vinden over iris of odin) of samen de troetelbeertjes kijken is natuurlijk ook een leuke activiteit!

Essentieel voor leven op deze aarde, is natuurlijk water. Ook mijn meisje is gek op water. De kwak kwaks die in het water zwemmen, of in de dierentuin de ijsbeer die een frisse duik neemt. Maar ook om zelf in het water te spelen op een warme dag. Of door de regen te banjeren en in de plassen te stampen.

In een cirkel eren we vaak de elementen lucht, vuur, aarde en natuurlijk water. Alles om ons heen bestaat immers uit deze elementen, de een kan niet zonder de ander. Ook in ons als mens.
We associëren water niet alleen met de vloeistof. We zien het ook als het element van emoties, reflectie, de maan, dromen, bovendrijven van het innerlijke , intuïtie.

Vissen, schorpioen en kreeft zijn sterrenbeelden die horen bij dit element. We zien ze als gevoelstypes, ze bekijken de wereld vanuit hun gevoel. Wat voor gevoel geeft een bepaalde situatie, persoon of voorwerp? Voor hen is dit ook moeilijk uit te leggen. Logica is iets heel moeilijk voor hen. Terwijl dit hen juist soms goed zou kunnen helpen. Het begrijpen wat er in hun innerlijke gebeurd.

Hier moest ik aan denken toen ik in gesprek was met mijn dochter. Voor een klein kind van 2 is het moeilijk om zich verstaanbaar te maken. De woordenschat is nog te klein. Ik merk heel erg dat mijn meid bepaalde dingen wil vertellen, wat ze voelt, wat ze vindt. Maar dat ze het vermogen er nog niet voor heeft. Ik merk dat geduld zeker een schone zaak is. Haar helpen, om wat zij van binnen voelt toch naar buiten te krijgen  is een uitdaging! Veel benoemen en aanwijzen, ergens naartoe lopen, aanraken. Het zijn allemaal hulpmiddelen die wij gebruiken. Maar ook om vragen te stellen en haar toch de kans te geven om zich te uiten.
Op een bepaald niveau ben ik hier natuurlijk al bezig met het innerlijke kind en emoties van mijn dochter, haar ‘waterkant’. Maar ook van mij zelf. Kan ik mij altijd goed uiten? Luister ik naar mijn innerlijke kind? Naar mijn emotie? Neem ik daar wel de tijd voor?

En ondertussen ontdekken we ook letterlijk het water om ons heen. Op zo’n regenachtige dag als vandaag is er niks leukers dan te stampen in de plassen en liedjes te zingen waarin eendjes zwemmen in het water.