Bij mijn grootouders stond altijd een lijsterbes naast de voordeur. Dat hoorde zo, kreeg ik te horen. Van deze struik kregen mijn ouders een stekje, die zij ook bij de voordeur neer hebben gezet. Jaren later kochten wij ons eigen huis, en toen wij de tuin gingen verbouwen kregen wij een stekje van de struik bij mijn ouders vandaan. Nu staan er 2 lijsterbessen te pronken in onze voor en achtertuin. Ondertussen wist ik dat de lijsterbes bij de voordeur werd geplant als een beschermer van het huis. En dat de besjes aan een rode draad werden geregen en bij de voordeur werden opgehangen, of als ketting werd gedragen, om negativiteit buiten de deur te houden. ‘kunnen we ze ook eten mam?’, was de vraag van mijn dochter. Ik heb maar uitgelegd dat ze zeker te eten zijn, maar de vraag is maar net of je van de bittere smaak houdt. Ze heeft het toen toch maar gehouden op een mooie ketting te rijgen.
Wat ik een mooie uitleg vind over de lijsterbes is de volgende op het blog van iemand anders: https://puffinsandpies.com/2018/07/28/de-lijsterbes/
Als er een deck is waar ik echt hartelijk om heb gelachen, dan is het dit deck wel. En dit bedoel ik niet op een hatelijke manier.
Het deck is ontworpen door Logan Townsend. Als je mijn blogs een beetje volgt heb je een eerder deck van hem gezien. Het precious possum lenormand deck. Dit was ook al zo’n deck waar ik om moest lachen door de illustraties. Het leuke is dat dit deck bestaat uit twee decks; de black salt en de pink sugar lenormand. In de omschrijving die hij zelf geeft verteld hij dat de twee decks zijn ontstaan vanuit het gevoel wat je hebt van een fijne kindertijd. En het de bedoeling is dat de decks het kinderlijke plezier laten zien, het magische en een tijd waarin alles gewoon kon gebeuren omdat je het door kinderogen bekeek.
Ik heb dit deck aangeschaft via Kickstarter. Dit betekent, zoals je misschien wel weet, dat je mee financiert aan het product zodat het ontwikkeld kan worden. Je weet nooit wanneer het deck wordt verstuurd. Bij sommige decks wacht ik een jaar, andere heb ik binnen een paar maanden. En je hebt het ook nooit eerder in je handen kunnen hebben. Het kan een enorme leuke verrassing zijn, of juist een gigantische flop. Dat is wel deel van de charme voor mij.
Het deck komt in een stevig doosje met magneetsluiting. Deze doosjes vind ik zelf altijd erg prettig in gebruik. De kaarten zitten stevig opgeborgen, maar het is voor mij niet moeilijk om het doosje open te maken. Het doosje zelf geeft al een beetje weer hoe de kaarten eruit gaan zien. Black salt heeft een zwarte doos, met glimmende letters. Pink sugar heeft een zoet wit met roze doosje met ook weer glimmende letters. De details op de doosjes zijn ook mooi, heel subtiel zit er een patroon verwerkt in de achtergrond.
De decks bevatten een uitklapbaar foldertje met een zeer beknopte beschrijving van de betekenissen van de kaarten. Het zijn meer steekwoorden. Voor iemand die net begint met het gebruiken van lenormand is dit misschien iets te summier.
Als je naar de kaarten kijkt zie je het zwart of wit/roze thema dus weer terug. Het zijn kaarten van 57mm x 87 mm. Ze hebben een matte afwerking, behalve de afbeeldingen. Deze hebben weer het glimmende, holografische effect. De kaarten zelf zijn bij beide met dezelfde afbeeldingen. Toch geven de donkere kaarten een ander gevoel dan de lichte kaarten. Het is dus puur wat je mooi vindt en prettig vindt om mee te werken.
Het is een deck wat je moet aanspreken. De afbeeldingen zijn simpel. Bij sommige decks vertellen de afbeeldingen op de kaarten al een heel verhaal. Dat is bij deze kaarten gewoon simpelweg niet zo. Elke kaart bevat 1 afbeelding, met daarbij in het engels onderaan de naam van de kaart, linksboven het nummer van de kaart, en rechtsboven het corresponderende nummer van het gewone spel kaarten.
Toch heeft hij er zijn eigen draai aan gegeven, eentje die ik zeker kan waarderen. Zo begint het al bij de eerste kaart, de ruiter. Deze heeft hij veranderd in ‘skater’, en zie je een rolschaats. Bij kaart 7 moest ik erg lachen, en zag ik voor het eerst echt het kinderlijke plezier waarover hij het had. De slang is afgebeeld als de slang in het oude spelletje snake. Kaart nummer 11 heeft hij er 2 keer in gedaan. Waarbij je kan kiezen tussen de ‘duster’ of ‘whip’. Waarbij de laatste geen zweep is zoals je zou verwachten, maar een aardbei met slagroom. ‘Whipped cream’ natuurlijk. Of dit overeen komt met de betekenis van deze kaart, is natuurlijk een tweede. Maar het woordgrapje is leuk bedacht. Ook kaart nummer 13, het kind, laat speelgoed uit de oude doos zien. De bekende gameboy zie je hierop terug. Daar hebben heel wat kinderen uren op gespeeld. Kaart 19 laat een toren zien die veel mensen in huis tegen zullen komen. Een klimtoren voor katten. Kaart 28 en 29 worden niet meer aangeduid als man en vrouw maar als persoon. En er zijn er van elk 2 in het spel. Als laatste opvallende kaart is kaar 36. Hier kan je ook weer kiezen tussen twee kaarten. Je hebt ‘cross’ en ‘burden’. En vooral die laatste heeft mij laten lachen bij dit deck. Ik ben 35 jaar, en de tamagotchi was een hype in mijn kindertijd. En wat een last was het ook om er altijd maar voor te moeten zorgen!
Er zitten in het deck meer leuke details die inderdaad naar de kindertijd verwijzen. De beer is afgebeeld als een knuffelbeer, het huis is neergezet als een openhaard (en inderdaad, wat een huiselijk gevoel geeft dat als je een open haard hebt!). De ring laat een ring zien met een gigantische diamant. Maar als je beter kijkt dan herken je vast wel de lolly-ring erin terug. De vissen zijn goudvissen die veel mensen ook wel thuis hebben en op de maan zit een heel klein haasje. Het is wel duidelijk dat een aantal dingen terug verwijzen naar een kindertijd in de jaren 90. Mijn eigen dochter zal niet alles herkennen of er zo om kunnen lachen als ik heb gedaan.
Zou ik dit deck aanraden aan iemand? Niet als je er serieus mee wil werken en net begint. Het is een lief deck, visueel echt leuk en mooi om te zien. De keuze van de simpele holografische afbeeldingen op een zwarte achtergrond of de wit/roze achtergrond is erg mooi. En het leid ook niet af, juist omdat er zo weinig op staat. Dat stoort nog wel eens bij decks, dat ze te druk zijn. Er is mooi materiaal gebruikt en hij ligt echt prettig in de hand. Maar je moet lenormand wel heel goed in de vingers hebben om hiermee gewoon te kunnen werken. Want anders raak je echt in de war van de afbeeldingen die soms zijn gebruikt.
Wil je het kopen, ik raad altijd aan om dit bij de ontwerper zelf te doen ( elk deck apart kost 52,90): https://linktr.ee/LarkAndLegend
Een paar jaar geleden was ik aanwezig bij heksfest, een kleinschalig evenement voor gelijkgestemden op het gebied van hekserij. Het was druk bezocht, maar dat was ook zeker terecht. Ik had mezelf een doel gesteld, had van tevoren gekeken welke workshops en aanbieders er waren en had zo een programma voor mijzelf gemaakt zodat ik niks zou missen. Eèn van de dingen die ik graag eens wilde proberen was het laten lezen van mijn hand. Dit ging op inschrijving. Maar op het moment dat ik er braaf stond te wachten, was er niemand. En na een tijdje wachten ( en gesproken te hebben met andere mensen die ook al stonden te wachten), keek ik een beetje om mij heen. En aan een ander tafeltje zat iemand die charm readings gaf. Ik had er werkelijk nog nooit van gehoord, en dat triggerde mij wel om bij haar aan te schuiven. Dat was mijn eerste kennismaking met charm readings. Het was een mooie ervaring. Maar zoals dat gaat, daarna verwatert het zodra je het niet meer tegenkomt. Maar soms komen sommige dingen gewoon weer opnieuw op je pad terecht. En ben ik mij er in gaan verdiepen.
Op het internet is weinig in het Nederlands te vinden over charm casting, de term die je op Engelstalige websites tegenkomt. De naam charm casting komt natuurlijk van het gebruik van vooral bedels (charms) en het gooien hiervan. Het is een vorm van divinatie waarbij dus gebruik wordt gemaakt van bedeltjes, trinkets of andere kleine objecten. Door het gooien van de bedeltjes op een oppervlak en de positie van de bedels kunnen ze je een verhaal vertellen. Het lijkt erg, en het zal mij niks verbazen als de oorsprong daar ook ligt, op bone casting. Zoek het maar eens op, en je zal zien dat er een grote overeenkomst is.
Mijn interesse hiervoor werd weer gewekt door iets wat ik online tegenkwam. Lenormand werd gebruikt in bedeltjesvorm. En hier werd ik natuurlijk nieuwsgierig naar. En na wat research en mij verdiepen in het onderwerp, kon ik alleen maar tot de conclusie komen dat lenormand zich hier inderdaad erg voor leent. Maar laat ik niet te veel op de zaken vooruit lopen.
Bij Charm casting gebruik je dus verschillende kleine voorwerpen. Elk voorwerp staat ergens voor, heeft een betekenis. Je neemt de voorwerpen in je hand en gooit deze op tafel ( of op een doek, in een schaal, wat je maar handig vindt). Natuurlijk komt er qua gevoel veel meer bij kijken. Het concentreren en openstellen voor ‘het’ (en het ‘het’ mag je zelf invullen natuurlijk. De een noemt het het Universum, de ander intuïtie, de ander contact met goden of engelen), is een belangrijk onderdeel binnen het divineren. Op het moment dat alles op tafel ligt, ga je de legging lezen. En ga je verbanden leggen tussen de voorwerpen, de afstanden, de plaats waar ze liggen. Dit vraagt ontzettend veel oefening! Het is ook slim om klein te beginnen. Benader het een beetje als het verkennen van een nieuw lenormand of tarot deck. Dan trek je vaak ook dagkaarten, daarna leg je eens een keer een legging met 3 kaarten. Je moet je charms net zo verkennen als je dat doet met je kaarten.
Maar welke charms gebruik je dan, hoor ik je al denken. Ook dit is denk ik erg persoonlijk. Voor mij begon het pas te leven toen ik zag dat de lenormand hiervoor werd gebruikt. Daar kon ik echt mee aan de slag gaan. Ik heb een setje met bedels gekocht ( ja, deze worden echt online aangeboden!). En ben hiermee gaan oefenen. Wat ik bijvoorbeeld heel prettig vond was dat ik de man/ vrouw kon gebruiken als uitgangspunt. Zoals ik dat ook in een grote legging zou doen. Maar na een tijdje kwam ik wel eens een bedeltje tegen die voor mij betekenis had. Bijvoorbeeld een flesje met echt paardenbloempluis, voor mij het ultieme wensen gevoel. Of een chinese geluksmunt. En na een cursus runen lezen kwam ik een bedeltje van een kookketel tegen die mij echt een pertho gevoel gaf. En tijdens de zomer genoot ik van de samenwerking van de metselbijen in mijn tuin, en ben ik op zoek gegaan naar een bijenhangertje.
En nu kan je zeggen, wat zeg je toch allemaal voor onzin. Dat kan. Maar dat is het mooie hiervan. Het is mijn charm casting set en die maak ik dus heel persoonlijk naar mijn gevoel. Het is immers de bedoeling dat de bedeltjes en voorwerpen mij iets zeggen, zodat ik er een verhaal uit kan halen als ik ze gebruik in een legging. Het kan best zijn dat jij een heel ander gevoel hebt bij een kookketel of een bedeltje van een bij. En dat is dan ook prima. Ik zie veel mensen gebruik maken van de meest uiteenlopende dingen. Het gebruik van dobbelstenen (numerologie), runenstenen, een verlovingsring, verschillende kleuren touw of muntjes (kleurenmagie), steentjes, mineralen, veren, stukjes slangenhuid, playmobielpoppetjes, kinderspeelgoed. Je kan het eigenlijk zo gek niet bedenken of je kan het wel gebruiken, zolang het voor jou maar ergens voor staat. Hou alleen voor ogen dat je er ook nog mee moet kunnen werken. Het opschrijven van betekenissen kan helpen. Maar tijdens een legging is het toch fijn als je de meeste dingen wel uit je hoofd weet. Van die basisset waarmee ik begon heb ik er nog heel veel in gebruik, want zo lang ben ik er ook nog niet mee bezig. Maar sommige zijn ook al vervangen door bedeltjes die mij meer aanspraken. En de set is uitgebreid met meer voorwerpen. En daar zullen in de toekomst vast nog meer bijkomen ben ik bang.
Ik gebruik de voorwerpen van charm casting ook wel eens in combinatie met een kaartenlegging. Je kan het toepassen zoals je zou doen als je een extra kaart ergens bij trekt. De bedel geeft je dan iets meer informatie over de kaart.
Ik kreeg bij mijn bedelset een matje. Hierop zie je het grande tableau van de lenormand. Als ik hierop mijn bedels gooi, geeft de plek waar de bedels terecht komen op de mat ook nog wel eens een extra inzicht.
Uiteraard gebruiken heel veel mensen de bedels als apart divinatiemiddel. Hierbij neem je of al je bedels in de hand of een deel hiervan. Nu heb ik kleine handen, dus gebruik ik er een bekertje voor. Als ik een deel van de bedels wil gebruiken, dan haal ik op gevoel een deel uit het zakje en stop dit in het bekertje. Soms heb je een vraag, en kijk je bij de bedel die hier het meest mee in connectie staat wat er omheen ligt. Een andere manier is om te kijken naar het middelpunt van je worp. En lees je het van binnen (dichtbij, wat nu gebeurt) naar ver weg (wat of er niks mee te maken heeft of er ver vanaf staat). Mocht je het fijn vinden om met een persoonsbedel te werken (zoals de man/vrouw in de lenormand), dan kan je kijken welke bedels dichtbij de persoonsbedel ligt. Met de lenormand selectie aan bedels is een grote worp (dus met al je bedels) best te overzien. Maar heb je er veel bedels bij, dan kan dat best overweldigend zijn. Het is mijn inziens goed om van tevoren te bedenken of je dit wel wil doen. Of het meerwaarde heeft.
Mocht je geinteresseerd zijn in charm casting. Kijk eens op bijvoorbeeld Etsy voor mooie basissets om mee te beginnen. En hou je ogen open voor nieuwe aanwinsten om je set uit te breiden.
‘ zeven heksen bij elkaar, maken een heel vreemd soepje klaar…’
Ik kan er niks aan doen, ik moet altijd aan dat liedje denken als ik in de keuken sta en ergens in moet roeren. Of het nu daadwerkelijk de soep is, de pastasaus of een kruidenmiddeltje. Het maakt allemaal niet uit, zodra ik roer, komt dat liedje op.
Mijn dochter heeft de leeftijd bereikt dat ze het leuk vindt om mee te helpen in de keuken en ik vind haar oud genoeg dat ze mee mag doen. Dus we staan regelmatig samen driftig te roeren in de potten en pannen.
Er zijn ook best wat ‘ heksen’ dingen die een klein kind mee kan maken in de keuken. Ze was behoorlijk driftig toen ze zag dat de cupcakevormpjes gebruikt waren, zonder haar! Voordat ze een hap kon nemen heb ik haar eerst haar neus laten gebruiken en kwam ze erachter dat het geen cupcakes maar zeepjes waren. Maar het zette mij wel aan het denken. De keer erop riep ik haar bij mij om uit te leggen dat we een zalfje gingen maken. Dat was natuurlijk ontzettend stoer. En terwijl ik uitlegde wat we gingen doen (olie erbij, bijenwaskorrels erbij) stond zij op haar teentjes op het keukenkrukje met de lepel in de pan te roeren, terwijl ik alles erbij gooide. En glunderen dat ze deed!!
Mocht je zin hebben om dit met je kinderen te doen, aarzel dan niet! Natuurlijk moet je je voorzorgsmaatregelen nemen en uitleggen wat wel en niet kan. Maar een zalfje maken, een lippenbalsem of zeepje is echt niet zoveel anders dan roeren in de macaronisaus. Maar het resultaat is voor een kind magisch! Als mijn dochter gevallen is, dan pak ik niet de ehbo doos. Maar dan wordt er steevast gevraagd om de toverzalf. En die werkt is haar mening, ‘ want die hebben we zelf gemaakt’.
Wil je wat tips om te starten? Hieronder een paar mooie websites over het maken van kruidenmiddeltjes.
– www.de-kruiderie.com :een paar basisrecepten en ontzettend veel materiaal om mee te starten – www.aromalifestyle.nl : een uitgebreide website met recepten, een blog, webshop en meer – www.pit-pit.com : ontzettend fijne site om de grondstoffen en materialen te kopen
Ik wil er niet mee beginnen, dus ik doe het niet in mijn eerste zin. Maar een gekke tijd is het nu zeker! En omdat men nu verplicht thuis zit, heb je tijd om dingen op te pakken die je anders alleen in het weekend zou doen. Naast alle negatieve en verdrietige nieuwsitems was er ook een boeklancering. Het boek ‘ de weg van de heks’ van Lunadea. Ik proefde een teleurstelling dat deze online gedaan moest worden in plaats van op een toffe locatie. Maar Lunadea heeft zich karig gehouden en heeft er een mooie boeklancering van gemaakt. En nu was ik natuurlijk wel nieuwsgierig. En heb na het lezen mij gewaagd aan het schrijven van een boekrecensie.
Ik heb het er van genomen. Waar beter te zitten en een boek over hekserij en natuur te lezen dan daar waar ik altijd de 4 elementen kan ervaren. Ik kon helemaal opgaan in het verhaal terwijl ik de bijen hoorde zoemen, de kersenbloesem heerlijk om mij heen geurt en de eendjes op het water zeuren om wat lekkers. Het boek is geschreven vanuit het oogpunt van Lunadea. De rode draad door het verhaal is steeds haar eigen weg in de wereld van hekserij. Ze vertelt hoe ze in contact kwam met deze wereld, hoe ze dingen leerde en hoe ze dingen heeft ervaren. De verschillende aspecten die je binnen de heksenwereld tegenkomt komen aan bod in het boek. Zo wordt er onder andere verteld over het in contact komen met andere heksen, meditatie, jaarfeesten, soorten hekserij, het gebruik van kruiden en het maken van rituelen. De eigentijdse kaft, het formaat en de dikte van het boek spreken aan om het boek ook gewoon in je tas te kunnen proppen zodat je hem kan lezen tijdens je dagelijkse rondje in het park. Toen ik begon te lezen moest ik denken aan ‘ Heks’ van Susan Smit. Ook een boek wat de eerste schreden in de wereld van de hekserij liet zien. Lunadea verteld op een leuke manier hoe zij de dingen heeft ervaren. Ze is niet bang om te vertellen over haar eerste leermomenten en hoe dit haar heeft gevormd. Ze verteld haar ervaringen met andere heksen en groepen, wat ze hier mooi aan vond, wat haar niet aansprak. Bij sommige passages vraag ik mij stiekem af hoe de andere partij de situaties heeft ervaren. Ze springt van het verleden naar het heden om aan te kunnen geven hoe bepaalde situaties haar kijk op de hekserij van nu heeft gevormd. De praktische tips en voorbeelden geven een leuke afwisseling en maken het verhaal compleet. Hoewel ze niet altijd diep ingaat op onderwerpen, probeert ze de lezer wel tot nadenken te zetten. Hiervoor gebruikt ze vaak voorbeelden uit de praktijk. Het is leuk om te merken dat veel van de voorbeelden en gedachtes herkenbaar zijn. Dat spreekt natuurlijk erg aan. Ze geeft duidelijk aan dat hekserij door iedereen anders wordt beleefd. Dit juich ik toe in huidige en toekomstige schrijvers in de heksenwereld! Ik merk een verandering in hoe mensen hekserij interpreteren. Hoe dit vroeger heel strak was, en je ‘ er niet bij hoorde’ als je geen duidelijke richting koos en niet in een coven zat. Nu is dat toch anders. Toch proef ik in het boek de tweestrijd van alles wat zij heeft geleerd en wat ze uiteraard ook gebruikt en meeneemt op haar pad. En haar opinie dat je je eigen keuzes moet kunnen maken en juist moet kunnen afwijken van gemaakte paden als je denkt dat dit goed voelt. Het is lastig denk ik om mensen duidelijk te maken dat ze alles niet klakkeloos moeten overnemen. En tegelijk wil je ze wel je eigen kennis meegeven. Naar mijn mening heeft ze de balans hier in wel goed gevonden in haar boek.
Voor beginnende heksen, pagans, heggenrijders, wiccans of hoe jij je ook graag wil noemen is dit boek een leuke manier om kennis te maken met hekserij. Het geeft je de bevestiging dat je keuzes mag maken, dat je fouten mag maken, dat er verschillende wegen zijn om te bewandelen en dat je nooit uitgeleerd bent. Start je eigen onderzoek naar onderwerpen die je interesseren, gebruik verschillende bronnen om aan de informatie te komen en vorm je eigen mening. Voor mij als heks die deze weg al een tijdje bewandeld ontstaan er tijdens het lezen toch wat vragen. Ik had het erg leuk gevonden als sommige passages uit het boek zouden worden uitgediept. Er werden dingen benoemd waarbij ik graag de bron had willen weten, zodat ik dit zelf ook eens zou kunnen opzoeken. Nu bleven sommige onderwerpen een beetje aan de oppervlakte drijven. Begrijpelijkerwijs was het niet de intentie van het boek om diep op elk stukje in te gaan en overal bronvermelding bij te zetten, en toch zou dit voor mij dat beetje extra hebben gegeven. De weg van de heks leest gemakkelijk weg. Een vervolg op het boek verwacht ik wel van Lunadea, die al langer boekjes in eigen beheer uitgeeft over verschillende onderwerpen binnen de hekserij. Ik kijk ernaar uit!
Ik ben gek op planten, kruiden en bloemen. Ze geven je een bepaald gevoel als je ze ziet of ruikt. Het is ook niet zo gek dat aan planten een bepaalde eigenschap wordt meegegeven. Soms komt dit overeen met hun geneeskrachtige eigenschap, soms is het meer spiritueel. Op 21 juni, de langste dag van het jaar, is het traditie om je huis een nieuwe bescherming te geven, de kruidenwis. De avond ervoor verbrand je de oude kruidenwis, om op de dag zelf op zoek te gaan naar verschillende planten, kruiden of bomen. Je verzamelt minimaal 7 stuks of een veelvoud hiervan, en maakt hier een kruidenbos van. Het is goed om de kruidenwis te zegenen, en er bv een spreuk bij te zeggen zodat duidelijk is waarvoor hij wordt gebruikt. Deze hang je vervolgens boven je deur. Het is een oude beschermingstraditie. Je laat hem het hele jaar hangen. Elke keer als je door de deur gaat, zie je hem hangen, en ook dit versterkt naar mijn idee het doel van de kruidenwis. De kracht van de gedachte.
Op het internet zijn vele leuke websites te vinden die meer vertellen over de kruidenwis. Je hebt allemaal lijsten met welke planten het beste zijn. Naar mijn idee werkt zoiets als een kruidenwis pas echt goed als je naar je eigen gevoel luistert. Dus laat de lijstjes even links liggen en ga lekker de natuur in op zoek naar de juiste planten. Zo krijg je wat bij jou past. Je kan dan later altijd nog opzoeken welke planten het zijn, misschien kunnen ze je nog iets leren. Ik heb dit keer bijvoorbeeld gekozen voor de planten uit mijn tuin. En er ook even bewust voor gekozen om dit zonder mijn dochter te doen. Terwijl het in principe een hartstikke leuke activiteit is om samen te doen! Welk kind vindt het nu niet leuk om tijdens een wandeling bloemen en plantjes te mogen plukken.
Ik volgde al een tijdje de vorderingen van een boek wat werd geschreven door Wendy Noordzij. Het concept sprak mij erg aan. Niet alleen door mijn liefde voor boeken, of omdat ik heks ben, zelfs niet omdat ik moeder ben. Maar omdat het verhaal gaat over een vooroordeel wat van generatie op generatie wordt doorgegeven aan kinderen. En wat nu nog erg speelt. Ik was erg benieuwd hoe je een onderwerp als dit op een leuke, frisse manier kon overbrengen aan jonge kinderen.
Het boek ligt al goed in de hand. Een formaat boek wat ook voor kinderen prima te doen is. Niet te lang (dikke boeken schrikken blijkbaar kinderen tegenwoordig erg af), met een ontzettend aansprekende kaft. De schrijfster begon goed, de eerste bladzijde laat een lijst zien met de typerende eigenschappen van de sprookjesheks. Niet alleen prikkelt dit de nieuwsgierigheid, het is een goede inleiding in waar dit boek duidelijk niet over zou gaan. Het zou niet gaan over oude grijze vrouwtjes met een pukkel op hun kin. Of die een ketel hebben om rare drankjes in te brouwen. Je gaat je afvragen waar het dan wel over zou gaan.
Elsa en Arne ontmoeten een vrouw, Vevina, die naast hen is komen wonen. Hun moeder waarschuwde hen dat ze een heks is, dus dat ze uit haar buurt moeten blijven. Ik kan me het gevoel van avontuur goed voorstellen die de kinderen moeten hebben gevoeld nu hen iets werd verboden! Uiteraard komen ze in contact met deze heks, die helemaal niet eng blijkt te zijn, die ook geen rare dingen uitspookt. Ze is een vrouw met liefde voor de natuur en haar omgeving. De kinderen leren van haar wat echte heksen doen, hoe ze de natuur kunnen helpen en hoe de natuur hen kan helpen. Onderwerpen als kruiden, stenen, luisteren naar dieren, de maan en de kristallen bol komen aan bod. De kinderen komen voor een mysterie te staan, waar komt Arie de kanarie vandaan en waarom kan hij niet fluiten? Tijdens hun ontdekkingen komen ze Ogham tegen, de excentrieke oude man die in de oude eik woont. Hij heeft verdriet om het bos, wat stil is geworden. Arne en Elsa komen er langzaam aan achter wat er allemaal gebeurd is en gaan hun best doen dit zo goed mogelijk op te lossen.
Ik heb het boek, zittend in het zonnetje wat ons geschonken is dit weekend, in 1 keer uitgelezen. De hoofdstukken zijn niet lang. Het is jammer dat het geen sluitende hoofdstukken zijn. Voorlezen aan een kind wordt dan toch erg lastig. Want je wil toch weten hoe iets is afgelopen. Ik kan een boek dan niet neerleggen. Gelukkig vind ik dat helemaal niet erg! Wat lastiger was, was dat mijn dochter, die nog te jong is om het boek zelf te lezen, steeds mee wilde kijken naar de mooie plaatjes. De kaft, bestaat uit een ontzettend gezellig tafereeltje. Die al laat zien wie er allemaal meespeelt in het verhaal. In het boek vind je verschillende pentekeningen, die het verhaal goed ondersteunen. Ik als hobby tekenaar heb gelijk gekeken wie deze tekeningen heeft gemaakt: Peter van Harmelen. Ik weet niet hoe anderen erover denken. Maar de keuze voor deze samenwerking is wat mij betreft goed geweest. Ik heb een zwak voor eenvoudige, doch gedetailleerde klassieke tekeningen. Ik heb veel minder met de soms schreeuwerige, felgekleurde tekeningen die je tegenwoordig op kinderboeken ziet. Dat zou zeker misplaatst zijn bij dit verhaal. Het verhaal is leuk, tegen het schattige en voorspelbare aan, met een goed likje avontuur en spanning. En dat is een combinatie die perfect is voor de leeftijd waar het voor is geschreven. De leeftijd van de kinderen in het boek komen overeen met de leeftijd van de lezers. Iedereen (zeker ouders) kent de verveling die een kind kan overkomen bij teveel vrije tijd. En hun honger naar nieuwe informatie, zolang deze maar op een leuke, speelse en avontuurlijke manier tot hun komt. Daardoor sluit het nog eens extra goed aan bij kinderen die dit boek pakken. Dit is zeker een goede insteek geweest om de informatie over moderne hekserij aan de jeugd over te brengen. De informatie is ook niet uit de lucht gegrepen. En dat is naar mijn idee erg belangrijk. Dat zou afbreuk hebben gedaan aan het verhaal, en het idee achter het hele boek.
Het is een gezellig boek, met een leuke verhaallijn en met goede informatie in kindertaal geschreven. Het opent mogelijkheden naar vervolgboeken, waarvan menig kind van zal smullen!
‘mama, mama’ stiekem is de kleine meid ‘s morgens vroeg bij mij in bed gekropen. Met moeite trek ik een oog open en kijk op de wekker. Niet de meest fijne tijd om te zien als je vrij bent. Maar voor ik er iets over kan zeggen zie ik de blik in haar ogen.
‘kijk mama’, en ze wijst naar het raam. En nu zie ik het ook. Het gordijn staat een stukje open, en precies door die kier schijnt de maan haar licht naar binnen. Heel helder hangt ze boven de wolken, waarachter ze soms eventjes verdwijnt.
Ik trek de kleine meid tegen me aan, en samen genieten we van het ‘maanbaden’, gewoon het opnemen van de energie van de maan.
Dat deze maan bijzonder is (2 keer in 1 maand, supermaan) is mij niet ontgaan. Wat ik gewoon het allermooiste vind, is dat de maan er is en dat ik op zulke dagen kan genieten van het aanschouwen van de maan en haar energie. En dat de kleine meid dit ook zo voelt.
Wat een prachtig mabonweekend. De zon straalt, de dikke jassen en paraplu’s mogen nog eventjes weg. En wij besloten om van dit mooie weer gebruik te maken. Kastanjes zoeken, dat kende de kleine meid nog van vorig jaar. En daar had ze wel zin in.
We hadden het idee dat we eigenlijk erg laat waren, maar toen we in het bos kwamen lag de grond nog bezaaid met de glanzende mahoniekleurige bolletjes.
Het leukste van het kastanjes zoeken is voor mij het zien van de pret en tegelijk de concentratie van mijn dochter.
En nu kan ik gezellig met mijn meisje gaan knutselen. Maar ik wilde ook iets anders doen, een kastanjetinctuur maken.
Van mijn opa had ik altijd geleerd dat ik een kastanje in mijn jaszak moest stoppen, tegen de pijn in mijn vingers. Dus als sinds ik een klein meisje was deed ik dit braaf. Later toen ik de herboristenopleiding deed leerde ik dat kastanjes inderdaad een helende werking hadden op je gewrichten. Met de bloemen en de bast kan je aan de slag. Maar nu in de herfst is het echt de tijd voor de kastanjes.
Het duurt wel een aantal weken, maar als ik na elke dag te hebben geschud kan zeven. Dan wil ik de tinctuur gaan gebruiken in een zalf. Ik vermoed precies op tijd voor mijn pijnlijke gewrichten om de winter door te kunnen komen.
Soms kom je iets tegen, en dat raakt je onverwacht. Deze ervaring had ik deze week. Op een dag dat emoties alle kanten uit kunnen gaan gingen wij op pad. Even de wind door je gedachtes laten gaan, je voeten stevig op de aarde. Onverwacht kwamen we een labyrint tegen. Sommige mensen verwarren een labyrint met een doolhof. Ook al gaat het over het volgen van paden, toch is er een duidelijk verschil. Een doolhof is zo gemaakt dat je moet zoeken naar de juiste weg om bij het midden te komen. Een labyrint heeft maar 1 route, je kan maar 1 pad volgen naar het midden, en deze loopt vervolgens dan ook weer terug naar buiten toe. Je vindt het labyrint terug in vele culturen, mandala’s en spiralen hebben er ook veel van weg. Een spiraal heeft als betekenis heling en heel worden, transformatie, een verbinding tussen jou en het goddelijke, het vinden van je innerlijke weg. En dat is ook waar een labyrint voor wordt gebruikt, een pad om te volgen, de weg naar je innerlijke Zijn.
Ik was vooral verbaasd dit stukje spiritualiteit te vinden middenin een stukje natuur. En tegelijk dacht ik ook, dit klopt. Want spiritualiteit hoort bij de natuur, in ieder geval, in mijn visie. We liepen door de bogen van wilgentakken, over een bodem van takjes en schors. En ik genoot van de opkomende zon die een spel van licht en schaduw maakte op mijn innerlijke pad wat ik bewandelde.
Ik was vooral verbaasd dit stukje spiritualiteit te vinden middenin een stukje natuur. En tegelijk dacht ik ook, dit klopt. Want spiritualiteit hoort bij de natuur, in ieder geval, in mijn visie. We liepen door de bogen van wilgentakken, over een bodem van takjes en schors. En ik genoot van de opkomende zon die een spel van licht en schaduw maakte op mijn innerlijke pad wat ik bewandelde.